4 oktober 2012

Onverklaarde lichamelijke klachten

 

Mensen met onverklaarde lichamelijke klachten presenteren zich veelvuldig bij hun huisarts of bij poliklinieken van algemene ziekenhuizen. Omdat de arts geen behandelbare lichamelijke aandoening kan vaststellen, worden deze patiënten vaak doorverwezen naar hulpverleners in de geestelijke gezondheidszorg.  Reden hiervoor is dat deze mensen gebaat kunnen zijn bij leren omgaan met hun (pijn-)klachten. In sommige gevallen worden de klachten in stand gehouden door emotionele factoren zoals overbelasting door werkgerelateerde, relationele en/of financiële factoren.  Soms is er ook sprake van onverwerkte ervaringen uit het verleden. Deze factoren kunnen er voor zorgen dat mensen met onverklaarde klachten een verlaagde conditie hebben en daarom niet voldoende herstellen. Dikwijls gaan mensen met onverklaarde lichamelijke klachten veelvuldig en langdurig over hun eigen grenzen heen en doen zij veel op doorzettingsvermogen.

Iedereen ervaart wel eens lichamelijke klachten die het gevolg zijn van een lichamelijke ziekte. Onderzoek wijst uit dat 80 tot 90% van de algemene bevolking één of meerdere lichamelijke klachten per week heeft. Lang niet altijd gaat iemand met lichamelijke klachten naar een arts. De meest voorkomende onverklaarde lichamelijke klachten zijn rugpijn, hoofdpijn, vermoeidheid, pijn op de borst, pijn in armen en benen, buikpijn en duizeligheid. Een deel van de klachten gaat vaak vanzelf over, maar soms blijft een klacht langdurig bestaan. Deze klachten kunnen gepaard gaan met flinke functionele belemmeringen in het dagelijks leven. Veel patiënten met onverklaarde lichamelijke klachten worden door de huisarts doorverwezen naar een medisch specialist. Voorbeelden van  lichamelijk onverklaarde klachten zijn  prikkelbare-darmsyndroom, chronisch vermoeidheidssyndroom, fibromyalgie.

Herkent u bovenstaande klachten? U kunt uzelf hiervoor bij ons aanmelden. Een ervaren psycholoog kijkt dan samen met u naar uw klachten en mogelijkheden voor behandeling.  In behandeling zal de focus niet liggen bij de veronderstelde oorzaak maar staan de gevolgen van de lichamelijke klachten centraal.