Bij het verlies van een dierbare is het normaal dat je in een rouwfase terecht komt. Typische rouwsymptomen zijn het intens verlangen naar en het gemis van de overledene, moeite hebben het verlies te aanvaarden, het vermijden van de realiteit van het verlies, emotioneel verdoofd zijn, een gevoel van betekenisloosheid ervaren en het moeite hebben door te gaan met het gewone leven.
Voor de verwerking van een verlies is het belangrijk dat mensen verstandelijk en emotioneel aanvaarden dat het verlies heeft plaatsgevonden. Het komt echter voor dat mensen daar moeite mee hebben en dat zij vermijden om hun gevoelens en gedachten over het verlies toe te laten. Dat is begrijpelijk. Gevoelens over een verlies kunnen zo hevig zijn dat men er bang voor is. Ook kunnen gevolgen van verlies zo pijnlijk zijn dat men er liever niet bij stilstaat. Het kan ook zijn dat men specifieke plaatsen gaat vermijden, zoals het graf van de overledene, of voorwerpen, zoals foto’s van de overledene. Het kan ook voorkomen dat mensen herinneringen aan bepaalde gebeurtenissen wegstoppen of onderdrukken. Sommige mensen denken bijvoorbeeld liever niet aan de uitvaart omdat ze dan intens verdrietig worden. Maar het kan ook gebeuren dat mensen juist erg met het verlies bezig zijn en juist vermijden om nìet aan de overledene te denken. Zij kijken bijvoorbeeld heel vaak naar foto’s en gaan elke dag naar het graf toe omdat zij geen afstand van de overledene durven te nemen of denken dat het niet mag of hoort.
Kortom, bij het vastlopen van de verwerking worden normale rouwreacties chronisch. Vaak merkt men zelf steeds slechter te gaan functioneren en / of de omgeving spreekt hun bezorgdheid uit.
Herkent u deze problemen? Eén van onze behandelaars kan u helpen om uw verwerkingsproces weer op gang te brengen.